25 жаштамын. Үйдө жалгыз кызмын. Ата - энем менен турам. Апамдын "турмушка чык" деген сөздөрүнөн тажап кеттим. “Ылайыктуу жигит болсо чыгам. Маңдайга жазганын көрөм да” десем, түшүнгөн адам болуп туруп эле кайрадан баштайт. Менин акыбалымды ойлоп койбойт. Атам болсо кадыр-барктуу жерде иштешимди каалайт. Ар дайым алардын айтканын кылам. Жадакалса кийимди да өздөрү алып беришет. Эмне кылышты билбей калдым. Бир жакка кетким келип жүрөт.