Жашым 30дан ашса да шашпай калдым. Анткени мен күткөн нерсе, кыялдар бүттү. Жашоонун боегу эчак эле өчүп калгандай. Бирок мен да үйбүлө күткүм келет. Сенин үй-бүлөңө бүлүк салып коюу колдон келет, бирок мен андай адам эмесмин. Уятым, намысым жол бребейт.
Мени ушунчалык каргагансыңбы, эч эле жолум болбой атат, жумушуман айрылдым, дос күтүү да жок. Деги менин жашоом баш аламан! Жазамды болушунча тарттым. Дагы эмне кылышым керек, айтчы?!
Сага окшоп башка бирөүнү бат эле сүйүп калсам кана? Сени унуткум келет, бирок унута албайм.
Суроо: Акыркы жолугуу болмок, эмне кылсам? Чын дилимен бакыт тилейинби же жолукпай эле коеюнбу? Кандай аракет жан дүйнөмө пайда алып келет?
