Бул окуя мындан бир нече жыл мурун болгон. Жаңы жылды ата-энем менен тоскум келип, Москвадан поезд менен чыккам.
Купеден үстүнкү орунга туш болуптурмун, бирок анысына өтө деле кайгырган жокмун. Себеби, жолоочуларым абдан шайыр кишилер экен. Жаш жубайлар, жана Таалай деген сымбаттуу жигит.
Жаш келин алып бараткан базарлыгынан бардыгыбызга ооз тийгизип, камдап койгон тамактары менен курсакты тойгузду. Ал эми Таалай түркүн анекдотторду жана күлкүлүү окуяларды айтып берип боорубузду эзди.
Андан кийин чыныгы мырза катары мага ылдыйкы орундукту сунуштады. Мен анын мага кам көрүп жатканына кубанып дароо макул болдум. Бардыгыбыз жайгашып, Таалай өйдө жака, мен ылдыйкы текчеге жаттым.
Түнкүсүн ушундай сонун түш көрдүм! Көпкөк деңизде дельфиндер менен сүзүп жүрүптүрмүн. Кубанычым койнума батпай, тим эле бактылуумун. Бир кезде акула мен тарапка сүзүп келатканын бакадым. Шаштым кетип, чабалактап, качууга аракет кылдым. Ал бутуман тиштегенде, кыйкырып ойгонуп кеттим.
Көзүмдү ачсам Таалай онтолоп колун кармап отуруптур. Билегинен кан тамчылап жатат. Чоочуп: “Эмне болуп кетти?”, — деп сурадым. “Уктап жатып, полкадан учуп түштүм, колумду сындырып алдым окшойт”, — деди Таалай.
Таалай жалгыз жабыркабаптыр. Жыгылып баратып менин бутумду да басып алганбы, же тартып алганбы, түшүнгөн жокпуз. Бирок мен да бутумду кокустатып алыптырмын.
Бишкекке келерибиз менен поездден түшүп, таксиге отурдук. Ооруканага тез эле жетип бардык. Бизди кабыл алган доктур “бир айдан кийин больницадан чыгасыңар”, — деп сооротконсуду.
Ошону менен экөөбүз жаңы жылды дагы, эски жаңы жылды дагы ооруканадан тостук. Чыккандан кийин Таалай мени айылга чейин жеткирип келди. Себеби менин бутумдагы гипс чечиле элек болчу. Ата-энемдин үйүнө мени көтөрүп алып кирди.
Андан бери сегиз жыл өттү. Бир уул, бир кызы бар бактылуу үй-бүлөбүз. Жаңы жылдык жаракаттарыбыз бактыбызга себепкер болду!
Келе жаткан майрамыңар менен!
