Саламатсызбы! Мага психологдун кеңеши керек болуп жатат. 26 жаштамын, эки баланын энесимин. Бирөө менен урушканда такалып, сүйлөй албай калам. Андан кийин минтип айтсам болмок экен деп кыжалат боло берем.
Конокко барганда жанымдагылар тос сүйлөп баштаса, мага келелекте эле жүрөгүм катуу согуп, калчылдап, башым айланып чыгат. Сүрдөп жатам десем, өз бир туугандарымдын арасында дагы ушундаймын. Тосттон качып конокко да баргым келбейт. Үйдөн даярданып барсам деле, кайра башталат. Башкалар сүйлөсө суктанам. Өзүмө келгенде баары мени карап тургандай болуп кызарам. Мындан арылуунун жолу барбы?
