Тагдыр экен, турмушка 2 жолу чыктым. Күйөөдөн жолум жок окшойт. Биринчи күйөөм менен балалуу болгон жокпуз, экинчисинен бир кызым бар. Ажырашканыбызга 4 жыл болду. Менден кийин дагы үйлөнүп анысы менен да ажырашыптыр. Баш аягы төрт жолу үйлөнгөн. Ар бир никесинен балдары бар.
Күйөөм кызыбызга алимент төлөйт, бирок аны менен иши жок. Келип сүйлөшүп, акыбалын сурабайт. Мен кызымдын коомдон бөлүнүп, өзүн башкалардан кем сезишин каалабайм. “Атасы таштап кеткен” – деген сөздү башкалардан укса шагы сынып калабы, деп сарысанаа боло берем.
Кээде кызым үчүн, анын намысы үчүн күйөөм менен кайра жарашып, жашап алсамбы, деп да ойлоном. Бирок ал кишини такыр сүйбөйм, көңүлүмдү калтырган.
Бир туруп башка турмуш курсамбы дейм. Анда кызым кантет? Башка кишини кандай кабыл алат?
Өзүм 29дамын. Эл катары үй-бүлө куруп, бактылуу болгум келет. Дагы төрөгүм келет. Бирок корком. Кандай жолду тандасам?
