Менин көйгөйүм ар бир келинге тааныш болсо керек, баягы эле кайын журт маселеси. Турмушка чыкканыма эки жылдын жүзү болду, кичинекей балам бар. Күйөм жакшы, көңүлүмө карап эле турат, мен дагы аны сыйлайм, жакшы көрөм. Кайын сиңдим турмушунан ажырашып биздин үйго келгиче кайын энем менен дагы өз апамдай мамиле курчумун. Башында баары ойдогудай эле болчу, бирок убакыттын өтүшү менен кайын сиңдим жок жерден кемчилик таап, сөзгө сөз кошуп, апам экөбүздүн ортобузга жарака салды. Жакында эле кайын энемдин көзүнчө айтышып кеттик, унчукпай дагы канча жүрмөк элем. Апам дагы калыс сөзүн айтып койбой “Кызым чогулт кийимдериңди, кетебиз, булар менен жашабайбыз” деп кирди. Кеткен жок кетип кайда барат, биз кетип калалы десек жолдошум жалгыз уул. Азыр болсо күйөм экөөбүздү кагып-силкип, жээрип сүйлөйт, кызына болсо “келегой, олтурагой” деп турат. Өмүрлүк жарың жакшы болуп, бирок кайын эне, кайын сиңди батырбай турса жаман экен. Суроом: Мен канткенде ортодогу мамилени оңдой алам?
