Саламатсызбы. Өткөн жылы атайын орто окуу жайын бүтүргөм. Билимимди жогорулатуу максатында университетке өткөм. Учурда 2-курстун студентимин. Окуганга кызыгам, келечектеги максаттарым чоң, көп ийгиликтерге жетишким келет. Бирок булардын баарына апам каршы.
Билбейм, өзүбүзгө ток үй-бүлө болгон үчүнбү, же болгон көз карашы ушундайбы. Окуганымды такыр жактырбайт. “Окуп эле министр болот белең?!”, “Сенин окууңдун бир тыйын пайдасы жок мага”, “Сыртка чыгып тигини кыл, муну кыл!” – деп тилдей берет. Болбогон иштер менен эле жумшай берет.
Акчасы кетип кыйналып жатат дейин десем, андай деле эмес. Апамдын эч нерсеси кетпейт. Мени атам окутат. Каражат жагынан кыйналбайбыз. Жакшы турабыз.
Апам өмүрү айылдан чыкпаган түшүнүгү төмөн киши. Улам жаңы кийим кийип турса, ошол эле жетишчүдөй. Мени менен иши да жок.
Кээде өзүмө болгон ишенимим азайып, чын эле окуунун эмне кереги бар, деп ойлоном.
